- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
زبانحال امیرالمؤمنین علیهالسلام با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
ندارد بیتو پایان اشک چشمان ترم انگار گرفته با همه قوت غریبی در برم انگار تو که رفتی دگر روز خوشی در زندگانی نیست فرو رفته به مرداب محن پا تا سرم انگار مراعات از برای بچهها کردم اگر گفتم خدا را شاکرم، امروز قدری بهترم انگار خجالت از تو دارم از امانت داری ام اما پس از تو بیشتر شرمندۀ پیغمبرم انگار کشیدم آب غسلت را ز چاه دیدگان خویش شب تدفین تو میرفت جان از پیکرم انگار توان حتی به زانویم برای راه رفتن نیست منی که فاتح احزاب و بدر و خیبرم انگار ببین بعد از تو درد دل فقط با چاه میگویم که میشیند فقط چاهی به پای منبرم انگار خلاصه غصۀ هجر تو دارد میکشد من را تو در خاکی و من شد خاک بر روی سرم انگار
: امتیاز
|
زبانحال امیرالمؤمنین علیهالسلام با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
لبخند زدی، اشک علی را نگران کرد تابوت، امـیدِ همه را فـاتحهخـوان کرد لبخندِ تو آن روز پس از دیـدنِ تـابوت گُل بود که روئید ولی زود خزان کرد اصلأ تو بگـو فـاطـمه جان میشود آیا دریایِ مرا در دلِ یک قطره نهان کرد؟ مثـلِ تو کـمـانی شـدهام پـشـتِ مرا خَـم مرحب نتـوانست ولی زخـمِ زبان کرد سنگـیـنیِ خـیـبر نه؛ ولی قـامتِ من را بیوزنیِ تـابـوتِ تو مانـنـدِ کمـان کـرد زخمی که غمِ حمزه به قلبِ نبی انداخت تابـوتِ تو با قلبِ علی بدتر از آن کرد بعد از تو علی سنگِ ملامت هم اگر خورد بـاران شـد و بـا آیِـنـۀ چـاه بـیـان کـرد
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت فاطمه زهرا سلاماللهعلیها
دگر آن خرده جان هم پر کشید از نیمهٔ جانش امیرالمؤمنین سوزد به یـاد آه سوزانش عجب کوچی پرستو داشت که کابوس آن رفتن برای مرتضی درد و به زهرا بود درمانش حیاط خانه هم آب حیاتش را صدا میزد تنور خانه هم میسوخت بیعطرِ خوش نانش چگونه شرح باید داد منجی، محتضر گشته ست و سامان جهان بار سفر بستهست سامانش اگر چه سوخت تنها دربِ این خانه ولی انگار علی مانده است بین خانهٔ از غصه ویرانش در و دیوار بیت الله شاهد بود که یک عمر علی در سینه آتش داشت با یاد گلستانش شهادت میدهد کوچه شهادت میدهد آتش نشد زهرای اطهر دست بردارد ز پیمانش
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت فاطمه زهرا سلاماللهعلیها
درک تو در تـصور خـلقـت نیامده شـأنت هـنوز هم به روایت نـیامده ای از ازل مصور تصویر لایـزال آئـیـنهای به این همه قِـدَمت نیـامده گنگ ست کـائـنات برای سـتودنت مانند کودکی که به صحـبت نیامده زیبـاتـرین بـهـانۀ خلقت به غیر تو شـرطی برای خـلـق نـبوت نیـامده ریحانهای هنوز هم ای هستی علی اصلا به تو جراحت صورت نیامده با اینکه مهربانیت از لطف بیحد است اما به این قـبـیـلـه مـحـبت نـیـامـده از آنهـمه که بین دعـا نـام بـردهای حتی یکی به مجـلس خـتمت نیامده
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
عـطر تو را بهشت زد و جـاودانه شد جـبـریل هم که خـادم این آسـتـانـه شد مقـصـودِ از خـلـق همه مـاسـوا تـویی عـالـم برای گـردش دورت بـهـانه شد ای مـادر حـسین، به طُـفـیل وجـود تو نعمات حق، به سوی خلایق روانه شد لعنت دهم به جبت وبه طاغوت هر نفس دوزخ برای دشـمـن تو در زبـانـه شد در پشت درب خانه تو مسجدالنبی ست محـراب و منبر پـدرت درب خانه شد ما مـؤمـن ولایت و عـرفـان تو شـدیـم در بین خلـق، حُبّ تو ما را نشانه شد ای پــاره تـن نـبـی و کـفـو مـرتـضـی تدفـین جسم تو ز چه رو مخـفـیانه شد
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
طی شده فاطمیه روضه به پا هست هنوز داغ تشـییع تنت بر دل ما هست هنوز علت خانه نـشـینی عـلی مـعـلوم است ردّ خون بر در و دیوار بجا هست هنوز بچهها بعد تو از خواب و خوراک افتادند بین یک شانه ز مویت دوسه تا هست هنوز زینبت بُرد ز تو ارث زمین خوردن را دختری منتظر کرب و بلا هست هنوز می رسد نوبت آن لحظه که درروز دهم بدن شاه به گـودال رها هـست هـنـوز دور تا دور تنـش پُر شـده از اهل زنا اثـر تـیـر جـدا نـیـزه جـدا هست هنوز آتش خـیـمه هـمان آتش پـشـت در بود سر بر نیزه همان زخـم سر مادر بود
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
رفتی و از غـمِ تو دلِ مرتضی شکست رُکـنی که بود محـور اهل کسا شکست آئــیــنـهای که مـحـوِ تـجـلّـی ذات بــود نوری که بود روشن از او ماسوا شکست اجــرِ رسـالـت نَــبـَوی بــود مِــهــر او سـروِ جـوانِ بـاغِ نـبی از جـفا شکست دستی که روزی از کرمش میگرفت خلق دیگر قـنوتِ نافـلـهاش در دعـا شکست آن در که جـبرئیل امـین اذن میگرفت با ضربِ پـای دشـمنِ دین خدا شکست چشمی پُر از ستاره و مهتاب و شامِ تار در سیـنه هق هق نَفَـسِ مجـتبی شکست گُلهـای بـاغِ پـیـرهـنش تا که شـد عـیان بغـضِ گـلوی شیرخـدا بیهـوا شکـست آتـشـفـشـان غـصه تـلاطـم گـرفـتـه بود زانـوی کـوه از اثـرِ این بـلا شـکـسـت از آتـش و هجـومِ به خـانه شـروع شـد شمشیر و تیر و نیزه اگر کربلا شکست فـرق امـیـد اهل حـرم هـم در عـلـقـمـه با ضربـۀ عـمـودِ عـدو از قـفـا شکست با خطبهای که زینب کبری به شام خواند کاخ سـتـم به روی سـر بیحـیا شکست
: امتیاز
|
زبانحال امیر المؤمنین علیهالسلام در شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
بدرقه کردم دل و دلدار را با اشکِ چشم غسل دادم گلبُنِ گلزار را با اشکِ چشم نیمه شب تشییع کردم همسرِ قامت کمان دفن کردم یاورِ بیـمار را با اشکِ چشم با نـمازِ صبر من صابر شدم مانندِ کوه خـتم کردم لذّتِ دیـدار را با اشکِ چشم واردِ خـانـه شـدم گریه امـانـم را بُـریـد شتشو دادم در و دیوار را با اشکِ چشم ردِّ خونهای زیادی روی در پاشیده بود پاک کردم من نوکِ مسمار را با اشکِ چشم دخترم میزد به صورت با تمامیِّ وجود صبر دادم زینبِ خونبار را با اشکِ چشم لب فرو بسته حسن خیره شده بر کوچهها میکنم آرام این غمخوار را با اشکِ چشم سوگواری میکنم تا روزِ محشر بهرِ این بدرقه کردم دل ودلدار را با اشکِ چشم
: امتیاز
|
زبانحال امیر المؤمنین علیهالسلام در شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
شدهام بیکـس و بییـار خـدایا چه کنم شده روزم چو شبِ تـار خدایا چه کنم من که عمری گره از کار همه وا کردم شـدهام سخـت گـرفـتـار خـدایا چه کنم خانهام گـشته عزا خانۀ زهـرای جوان زیـنـبـم گـشـته عـزادار خـدایا چه کنم ترسم این است شود عمر علی طولانی بعـدِ زهـرا گـلِ بیخـار خـدایا چه کنم بعد زهرا یلِ خیبر به چه روزی افتاد وای از این طعنه اغیار خدایا چه کنم شب که آیم به مـزارش نگـرانم نـشود زینب غـمـزده بـیـدار خـدایـا چه کـنـم از حسن چادرِ خاکی شده پنهان کردم مـانـدهام با در و دیـوار خـدایا چه کنم لـختۀ خـونِ روی پیـرهـنش را شـستم مـانـدهام با سـرِ مـسـمار خدایا چه کنم تا ستون حـرم افـتاد زمین زینب گفت بـعـد عـبـاس عـلـمـدار خـدایـا چه کنم بیاباالفضل روی ناقه نشستن سخت است بـیـن نـامحـرم و انـظار خدایا چه کـنم دید این قـافـله را قافـلـهسالاری نیست شـمـر شد قـافـلهسـالار خـدایا چه کـنم زینب پـردهنـشین را به اسیـری بردند من کجا کوچه و بـازار خـدایا چه کنم
: امتیاز
|
ترسیم مصائب شام غریبان و تشییع حضرت زهرا سلاماللهعلیها
میدهد بال و پـر خـستۀ جـبریل خبر پیشِ چـشمان عـلی رفت ز دنیا کـوثر دور میکرد ز دُور و برِ خانه همه را مانـد، یک جمعِ یتـیم و تنِ سردِ مـادر غنچهاش گوشۀ یک باغچهای مدفون بود به کجا دفن کند حال، گُـلَـش را حـیدر این گُـلِ لِه شده را با چـه دلی بردارد با چه حالی بدهـد غـسل به یاسِ پَرپَر زیر پیراهن اگر غسل دهد دستور است باز میکرد عـلی از سرِ زهـرا معجر آب میریخـت به پهلـو و به سـینه امّا باز میریخت ز خونابه گهی خون جگر زینب از گوشۀ آن حجره تماشا میکرد وای از زخـمِ تنِ مـادر و حال دخـتـر پیکـر فـاطـمه را با چه کسی باید بُرد راهِ تـشیـیع، نـماندهست بـرایش دیگر بر سـرِ دوشِ عـلی میرود آیا پرِ کاه یا فـراتـر شده تـابـوت ز فـتح خـیـبـر زیرِ تـابـوت همین چند یـتـیـمـند فـقـط حسنِ سر به گریبان و حسین و خواهر عاقبت شد گُلِ پرپر به دلِ خاک نهان اینچـنـین رَدِّ امـانت شـده بر پیـغـمـبر میرسد صوتِ حزین تا تهِ گودال به گوش آه از پیکر بیغسل و کفن، خاک بسر
: امتیاز
|
زبانحال سیدالشهدا در شام غریبان حضرت زهرا سلاماللهعلیها
شام غـریـبـان میشود در خـانه، بیتو چون بیت الاحزان میشود در خانه، بیتو مـن بـا حـسـن آرام مـیســوزیـم، امــا زینب پـریشان میشود در خانه، بیتو با چـشـمهای خـیـس، بـابـا از خـجـالت یک گوشه پنهان میشود در خانه، بیتو روزی گلستان بوده است این خانه با تو دارد بیـابـان میشـود در خـانـه، بیتو مادر! بـبـین آن بغـضهای بـیصدایت با گریه جبران میشود در خانه، بیتو سـجـاده و چــادر نــمـازِ وصـلـهدارت پروانه بـاران میشـود در خـانه، بیتو پنهـان شدی از چـشـم نـامـردان تو اما غربت نـمایـان میشود در خانه، بیتو
: امتیاز
|
ترسیم مصائب شام غریبان و تشییع حضرت زهرا سلاماللهعلیها
خورشید عمر کیست که بر بام میرود بر دوش شـب نـشـسـته و آرام میرود مجهول قدر اوست که مخفیست قبر او از بـینـهـایـتـی به سـرانـجـام مـیرود در نوبهار غارت طـوفان خـشنترست در دسـت او شـکــوفــۀ بــادام مـیرود او هست جلـوهگاه حیا، غـیرممکنست بـر دوش بـیلـیـاقـت هـر عــامّـی رود تشـیـیع میکـنـد هـمۀ هـست خویش را بییاوری که خسته در این شام میرود این گفتگوی ساکت مردی شکسته است مردی که زخـمخـوردۀ دشنـام میرود: زهرا پس از تو خار به چشمم گذاشتند زهرا پس از تو تیغ بر این کام میرود
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
امشب به رنگ فصل خزان گریه میکنیم هم ناله با زمین و زمان گریه میکنیم هر چـند گـفـتـهانـد که آرام گـریه کـن اما بـلـند و ضجـهزنـان گـریه میکنیم امشب که خانۀ دلمان غـم گرفته است مانـند ابـرهای روان گـریـه میکـنـیـم هم پای کـوچـههای مدیـنه نـشـسـتهایم با روضههای تازه جوان گریه میکنیم تازه جـوان و قـد کـمـانی تعجب است از غـصههای قـد کـمان گریه میکنیم داریم پـای روضـۀتـان پـیـر میشـویم اما هـنـوز از غـمتـان گـریـه میکـنـیم این خانۀ غمیاست پُر از غربت بقیع از داغ آن قـبـر نـهـان گـریه میکـنیم آری دوباره بر سر سفـره نـشـسـتهایم امـشب بـرای مـادرمان گـریه میکنیم
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
تا که نامت بر زبان آمد زبان آتش گرفت سوختم، چندان که مغز استخوان آتش گرفت حیدر آمد، خاک همچون باد، گرم گریه شد خواست تا غسلت دهد آب روان آتش گرفت هان چه میپرسی چه پیش آمد؟ زمین را آب برد بادبـانِ کـشتی پـیـغـمبران آتـش گـرفت یک طرف ماهِ مرا ابرِ سیاهِ فـتنه کُشت یک طرف از درد غربت کهکشان آتش گرفت رفت سمت آسمان روحت! زمین از شرم سوخت در زمین جسم تو گم شد، آسمان آتش گرفت
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
سلام حضرت مادر فدای درد و غمت چه گریهها که نکردم برای عمر کمت امــیــدوار نـگـاهـت بـگــو کـجــا دارد به غـیر سـایۀ پُـر مـهـر خـانۀ کرمت؟ هـمیـشه سـهـم گـدای تو شـادمـانی بود فدای این همه احساس و لطف محترمت نــفــس بــریـدۀ ایـن روزگـار نـا امـنـم نفس بده به من و روزگار من به دمت به وقـت صبـح قـیامت شـفـاعـتـم با تو به «یاعلی» من از این لحظه میدهم قسمت در آفــتـاب ســیــاه قــیــامـت کــبــری قرار فـاطـمـیـون هـست سـایـۀ عـلمت تو ای کـبـودترین آیـهها بگـو که عـلی لحد چگـونه گذارد به روی قـد خمت؟ رسـیدهام به مـدیـنـه از آسـمـان خـیـال و باز غرق سؤالم، کجاست پس حرمت؟
: امتیاز
|
زبانحال امیر المؤمنین علیهالسلام در شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
بیرون ببر ای آسمان از محفل من ماه را کز آتش دل کردهام روشن چراغ آه را از بسکه دود آه من گـردید سدّ راه من در کوچههای شهر خود گم کردم امشب راه را گفتم به شب زاری کنم خون جگر جاری کنم صبح آمد و دادم ز کف این رشته کوتاه را باید که اسرار درون از سینهام ناید برون ورنه به آتش میکشم با ناله مهر و ماه، را از شدت اندوه و غم ریزد نیستان را بهم در بند بیند شیر اگر بر جای خود روباه را تا محرم اسرار من با بذل جان شد یار من بر راز گوئی، کردهام پیدا درون چاه، را رزم آوری آزادهام امـا ز پــا افــتـادهام زیرا که از کف دادهام دخت رسول الله را هر گه که با سوز درون از خانه می آیم برون چشمم شود دریای خون بینم چو آن درگاه را میثم اگر روشن دلی خوش دار کز راه علی دشـمن به آگـاهی برد یـاران نا آگـاه را
: امتیاز
|
زبانحال امیر المؤمنین علیهالسلام با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
پُر شدم از غصّه و اندوه و غم بانوی من پیکرت بدجـور پیچـیده بهـم بانوی من این کبـودیها؛ تـوانم را ربـوده فاطمه تار میبیـنم تنت را؛ محـترم بانوی من پوستی بر استخوانت مانده بود و آب شد کن دعا! تا زودتر بر تو رسم بانوی من سینهام تنگ و نفس تنگ و دو چشمم لالهگون دیده وا کن زندهام گردان به دم بانوی من خونِ پهلوی تو با آب روان مخلوط شد من گریبان خودم را میدرم بانوی من لیلۀ قدر علی مخفی شدی در زیر خاک تا بگویند: شیعیان ای بیحرم بانوی من
: امتیاز
|
زبانحال امیر المؤمنین علیهالسلام در شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
من مانـدم و حالا کـبودیهای چشمت باید چـگـونه آب ریـزم پـای چـشـمت از زخـمهای نـیـلیات شرمـنده هـستم مخصوصأ از این زخمهای پای چشمت میخـواستی با چـادرت با من نگویی از مـاجـرای سـرخی دریـای چـشمت تا خـون نـریـزد بـاز از پـلـک تـر تو میریـزم آب آرام بر بـالای چـشـمت ایکـاش مـا بـیـن در و دیـوار و آتـش چشمان من میسوخت آنجا جای چشمت افـتادم از پـا، پای غـسـلت تا که دیـدم تغـیـیر کرده اینچـنین سیـمای چشمت دستی که زینت های گوشت را شکسته دیگر چه خواهد کرد با حورای چشمت؟
: امتیاز
|
زبانحال امیر المؤمنین علیهالسلام با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
خـمـوشـم و نَـفَـسَـم در شـماره افـتـاده که روی خـاک مـرا مـاهـپـاره افـتاده سپهر در دم و قلبم ز غصه پاره شده کـه مـاه پـاره مـن بـا سـتـاره، افـتـاده کنار قـبر تو خـامـوشم و چنان سوزم که آتـش از جـگـرم در شـراره افتاده اگر چه کرد غم مصطفی زمین گیرش عـلی به مرگ تو از پا دوباره، افتاده وصیت تو مرا کرده آنچنان خامـوش که کـار حـرف زدن با اشـاره افـتـاده بوصف غربتم این قصه بس که با سیلی ز گـوش هـمـسر من گـوشـواره افتاده به جز تو در دل شب با چه کس توانم گفت که چاره ساز دو عـالـم ز چاره افتاده قسم به فاطمه «میثم» لب از سخن بربند که شعـله بر جگـر سنگ خـاره افتاده
: امتیاز
|
زبانحال امیر المؤمنین علیهالسلام با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
ای با خـبر ز درد و غـم بیشمار من! برخیز و باش، فاطمه جان، غمگسار من رفـتی ز دیـدۀ من و، از دل نمیروی حس میکنم همیشه تویی در کنار من شیرینی حیات من، ای بَضعَةُ الرّسول! تلـخست با غـمت همه لیل و نهار من خیری پس از تو نیست در این زندگیّ و، من گریَم از اینکه طول کشد روزگار من مردم ز گریه، غصّۀ خود حل کنند، لیک افتد ز گریه، غـصّۀ دیگر به کار من خواهم ز کودکان تو پنهـان گـریـستن اما غـمـت ربوده ز کـف اخـتـیار من این روزها ز خانه کم آیم برون، مگر کـمـتـر به قـتـلگـاه تو افـتـد گـذار من
: امتیاز
|
شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
شـبـانـه آسـمـانـش خـاک مـیشـد نه زهرا، بلکه جانش خاک میشد چه خاکِ آتـشـیـنی داشـت زهـرا دگر روح و روانش خاک میشد تـلاقـی داشت نـورش با کـبـودی علی، رنگین کمانش خاک میشد عـلـیِ پـهـلـوان خـانـه نـشـیـن شد که دیگـر قـهرمانش خاک میشد دگــر آمــادهٔ پــیــریسـت مـــولا که بـانـویِ جـوانش خـاک میشد عـلی از غـربـتـش زانو بغل کرد به قـبـرِ بینـشـانـش خـاک میشد خزان رنگ رخش را بس که برده است گمان میرفت زهرا سالخورده است
: امتیاز
|